[NZ]Przekleństwo Krwi (4/?) aktual. 28.04 -

Ha, no i przeczytałam!
Od strony technicznej tylko parę uwag, z dwóch powodów: po pierwsze, Lionka wyraźnie wykonała dobrą robotę jako beta, po drugie, jeśli w dalszych częściach zaplątało się coś, co jeszcze wymaga poprawki, to zwyczajnie nie wychwyciłam. Uwagi:

Tytuły — bez kropek na końcu (rozdział pierwszy i trzeci).

Ome, dziękuje za komentarz! Very Happy

Z jednej strony czuję jak moja wena mnie ogarnia i pragnie dalej pisać, ale z drugiej strony rzeczywistość ściąga mnie na ziemie i karze zająć się zbliżającą sesją :C

Trudno coś mi napisać, bo zawsze się raduje jak komuś spodoba się moje opowiadanie. Wtedy jednak zawsze brakuje słów, aby to wyrazić.

Wszystkie plus, które wymieniłaś, zwłaszcza jeśli chodzi o fabułę, trzymanie tajemniczości, czy chociażby kreowanie postaci, w moim osobistym odczuciu uważałam, właśnie za te słaby punkty opowiadania Wink

Może dlatego, że wynika to raczej ze spontaniczności niż z planowania. Przynajmniej początek, bo teraz już wszystko ładnie i mniej więcej opracowuje.

Co do długości rozdziałów, to z każdym kolejnym jest więcej stron Smile

Kiedyś napisanie 4 było dla mnie ciężkie, teraz próbuję dobijać do 8-9. Jak na razie udaje się Smile

Jejku ale mnie zmotywowałaś! Idę poprawić 5 rozdział!

Dziękuję tez za poprawki i rady. Zwłaszcza za ostatnio odnośnie przecinków Smile

Zauważyłam, że są bardzo ważne i źle osadzone mogą niecnie zmienić znaczenie zdania Wink

Jeszcze raz dziękuje!

Tak tylko pokrótce tu odpiszę, że bardzo się cieszę z tego, co dał Ci mój komentarz, zwłaszcza z tej radości autorskiej Smile

Przecinki są bardzo ważne, to raz - a dwa, ja mam przecinkową obsesję. Na studiach mi ją wyrobiono, jest nieuleczalna i bardzo dobrze nam się ze sobą żyje Wink

Owocnego poprawiania piątego rozdziału, czekam na niego.

Kkohaku, to ty nie wiesz, że najlepiej się prokrastynuje pisząc? Sesja egzaminacyjna to najlepszy czas na pisanie, kiedy szukasz sobie wszelkich możliwych zajęć, żeby się nie uczyć - wtedy się pisze najlepiej :3
Więc trzeba to wykorzystać i pisać. Nie, nie namawiam do olania sesji, ale jakąś odskocznie od nauki trzeba mieć!

Ale wiesz, ja nie olewam egzaminów, jakbym to robiła, to nie miałabym takich dobrych wyników. Ale po prostu bym zwariowała, gdybym zajmowała się tylko nauką. Muszę mieć odskocznię, bo mózg mi wysiądzie. Podziwiam, jeśli jesteś w stanie skupić się tylko na nauce.

Uch, uch, uch, jakie to długie. I jak mi się nie chce komentować! <p> Ale muszę, bo ten Pomidor zaraz znów zepsuje mi liczbę... Betowała jakaś nieznana mi DemonLinka. Proszę jej przekazać, że ją lubię.
Błędy na początek. (Proszę, popraw je, bo zauważyłam, ze nie zwróciłaś uwagi na to, co wytknęła ci Zil) I jeszcze zmień nazwę tematu, skoro wrzuciłaś już czwarty rozdział.
Rozdział pierwszy.

Będąc w szale przeprowadzki, przed samym finiszem właściwie - więc w tym najgorszym punkcie, miałam zamiar w ramach odpoczynku przeczytać tylko jeden rozdział, ale się nie dało. "Przekleństwo krwi" intryguje, wciąga i sprawia, że chce się czytać dalej rozdział za rozdziałem.

Pierwsze słowo, jakie mi się tutaj nasuwa, to: intensywne. Intensywność jest zarówno w akcji, jak i w opisach. Te rozdziały, chociaż niezbyt długie, są pełne emocji: emocji rodzeństwa względem siebie, emocji związanych z rodową historią: przeszłością i teraźniejszością, emocji napadu i ucieczki, i walki, i tych strażników, którzy przychodzą z ratunkiem. Akcja przedstawiona w pierwszych rozdziałach sama w sobie nie jest skomplikowana: mamy podróż, przerwaną atakiem zbójców, próbę ucieczki, wreszcie walkę o życie i pomoc w postaci Nuvatha i Luaia, a to wszystko w jednej scenerii. Ale wokół tego prostego, zdawałoby się, zdarzenia wspaniale budujesz i odkrywasz swój świat i bohaterów. Bo mamy już silną więź łączącą braci, wgląd w ich ród, chorobę Itrala z wszelkimi jej konsekwencjami tak osobistymi, rodzinnymi, jak i politycznymi, tajemnicę związaną z tą chorobą (i jak dla mnie genialny jest ten rozdział pomiędzy sposobem, w jaki Itral postrzega swoją słabość, i tym, co widzi (wie) Luai, gdy odkrywa Pieczęć Krwi), intrygę - bo czy na drodze to rzeczywiście byli zbójcy?

Poza tym, że bardzo plastycznie, szczegółowo, ale przy tym z umiarem i bez przynudzania prowadzisz opisy, które naprawdę są mocną stroną tego tekstu, to równie zgrabnie nakreślasz bohaterów. Nie rozumiem, dlaczego uważasz ich kreację za swój słaby punkt. Są zróżnicowani - przynajmniej głównej czwórki, pokazanej w tych rozdziałach, nie da się między sobą pomieszać. Nie dostrzegam też w nich "papierowatości" - i nie przypuszczam, żeby takie coś miało wystąpić w przyszłości. Najbardziej spodobał mi sie Nuvath - nie wiem, czy to będzie stały punkt w jego zachowaniu, ale ujął mnie krnąbrnością i takim nieznacznym rozdźwiękiem między tym, czego oczekuje od niego jego zakon (i czemu z pewnością sam bardzo nie chce się sprzeciwiać), a tym, co ta jego zagrożona bluźnierstwami dusza chciałaby dla niego samego. Yavan zaimponował mi odwagą, gdy próbował walczyć z napastnikami i gdy z determinacją ruszył na pomoc bratu. Widać w nim charakter. Itral generalnie bardzo mnie intryguje; szanuję jego wybory i to, w jaki sposób przyjmuje konsekwencje "przekleństwa", które przecież nie jest jego winą. Natomiast u Luaia, o którym na razie mam najmniej do powiedzenia, podoba mi się jego opanowanie i spokój. Mam wrażenie, że Nuvath ma szczęście, że właśnie jego ma za towarzysza.

W trzech słowach, krótko: podoba mi się. Mam zamiar śledzić "Przekleństwo Krwi". Pozdrawiam!

Leeni bardzo dziękuje za poprawki i od razu wprowadziłam je do tekstu Smile

Jesteś chyba pierwszą osobą, która ma problem z imionami postaci Very Happy

Myślę jednak, że z kolejnymi rozdziałami utrwalą się one szybko Smile

Yavan na pewno jeszcze pokaże swoją dorosłą twarz, a mnie zagubionego chłopca Smile

Haha a Itral, bardzo się cieszę, że przypadł Ci do gustu i że choroba może być wyznacznikiem sympatii Very Happy

Chociaż do mnie także bardziej przemawiają postacie cierpiące na coś xD
No nie trudno domyśleć się kto z kim zostanie Smile

I nie ukrywam, że Twoje przypuszczenia co do tego są trafne Smile

Jeszcze raz dziękuje za komentarz i postaram się w najbliższym czasie poprawić 5 rozdział Smile

Jett

Nawet nie wiesz jak się cieszę z Twojej opinii ^__^ Zważywszy na fakt, że jesteś dla mnie wzorem do naśladowania Smile

Coś czuję, że jeszcze moje opisy Cię zaskoczą i nie zdziwię się jak będziesz miała ich nieco dość. Chociaż może okaże się, że wręcz na odwrót Smile

Tutaj akcja idzie do przodu, potem nieco zwolni z powodu pewnej sytuacji, ale mam nadzieje, że nadal historia będzie wzbudzać ciekawość Smile

Pierwsza osóbka, którą bardziej przyciągnął Nuvath Smile

Z czego się cieszę, bo jak patrzę na statystyki sympatii, biedny zawsze pozostawał na końcu xD
Dziękuje Ci jeszcze raz za komentarz! Z chęcią wezmę się za poprawianie kolejnego rozdziału :>

Oj, bierz się, bierz.
Może nie często komentuję, ale naprawdę śledzę historię całej czwórki bohaterów. Nie potrafię też za bardzo rozpisywać się w komentarzach, ale wiedz, że pilnie czytam i z niecierpliwością czekam na to, co stanie się z niedźwiedzimi synami i ich strażnikami. Wyleczysz chorego? Mam cichą nadzieję, że Luai zaopiekuje się Itralem i może nawet go wyleczy.
Co do Yavana mam mieszane uczucia, wiem, że to bracia, ale coś mi tu nie pasuje. A to, że ojciec chce dodatkowo pozbyć się drugiego syna, jeszcze bardziej zwiększa mój apetyt.
Co będzie dalej? Jak zachowają sie obaj strażnicy w tej sytuacji?
Mam masę pytań, ale poczekam, aż sama pokażesz rozwiązania.

Zilidya biorę, biorę i bardzo dziękuje Ci za komentarz skoro jak sama piszesz nie potrafisz się rozpisać Smile

Właśnie siedzę i poprawiam 5 rozdział, a do tego piszę 22 ;P