[M] Święta w lochach [HP/SS] +12 -

Święta w lochach

Autor: Zilidya
Beta: ?
Ostrzeżenia: non-canon. Powojenne.

Dla mojego Ulubieńca Miesiąca( Grudzień) Tyone

Harry ubierał choinkę. Niby nic niezwykłego w drugiej połowie grudnia, są w końcu święta. Tyle, że to drzewko stało w gabinecie mistrza eliksirów. Profesor, siedząc przed kominkiem, obserwował z ironicznym uśmieszkiem na twarzy poczynania młodego mężczyzny. To były pierwsze spokojne święta od zakończenia wojny, a ponieważ szkoła była całkowicie opustoszała, zdecydowali spędzić je wspólnie. Oczywiście nowy nauczyciel obrony uparł się, że najlepiej urządzić je w jego gabinecie, bo kwatera Pottera była za mała na taką imprezę.
Snape bardzo dobrze wiedział, że nie o wielkość komnaty chodzi, ale zachował to dla siebie. Musiałby być ślepy, gdyby nie zauważał uwagi jaką od kilku ostatnich miesięcy poświęcał mu Potter. Nie było to nic z narzucania się. Mężczyzna starał się powstrzymywać, a Severusa bawiły takie podchody. Teraz nareszcie mógł sobie pozwolić na „popuszczenie wodzy” i zachowywanie się normalnie, a nie jak lojalny śmierciożerca. Nietypowa adoracja młodego nauczyciela nie była niepożądaną, przynajmniej nie przez niego.
W ten oto sposób Potter ubierał choinkę w jego gabinecie, a kilka skrzatów przygotowywało kolację w drugim końcu komnaty. Ledwo powstrzymał się od wybuchnięcia śmiechem, gdy Potter zaczął nucić coś na kształt kolędy. Severus często ją słyszał, będąc w mugolskiej części Londynu o tej porze roku. „Ostatnie święta”, czy coś koło tego, tak chyba była zatytułowana piosenka. Znał ją dosyć dobrze, łatwo wpadała w ucho.
Jednak, gdy mężczyzna zaczął ją cicho śpiewać zauważył, że słowa brzmią inaczej.

W zeszłe Boże Narodzenie
Podarowałem komuś swoje serce
Ale zaraz następnego dnia
Oddano mi je
W tym roku
By ochronić się przed łzami
Dam je temu wyjątkowemu...*

Słowna insynuacja i zadziorne, choć podszyte sporym rumieńcem, spojrzenie mówiło aż nazbyt dosadnie, co chciał przekazać Potter. Severus nie odwrócił głowy, lecz podjął to wyzwanie.
Pojawienie się skrzata z masą listów i podanie ich Potterowi przerwało te ich wymiany wzrokowe. Harry przeglądając na prędce pocztę, ruszył w stronę drugiego fotela, przerywając na razie dekorowanie drzewka. Nie przejął się zbytnio, gdy przypadkiem nadepnął na leżącą na podłodze bombkę. Uprzątnął ją szybko i usiadł obok Severusa.
Jego herbata już dawno wystygła, ale nie przeszkodziło mu to w napiciu się.
I znów zaczął nucić, tym razem inną melodię.

Przyjaciele i krewni wysyłają pozdrowienia,
Właśnie tak jak gwiazdy świecące na górze (tak one to robią)
Tu jest Boże Narodzenie, Boże Narodzenie kochanie,
Czas w roku, by być z jedynym, którego kochasz.**

I tym razem Potter nie powstrzymał się przy oryginale, i pomimo że Severus nie znał go, to jakoś nie przypuszczał, żeby mugole śpiewali taką wersję. Byli zbyt ograniczeni mentalnie. Jednak Harry nie patrzył na niego. Jego spojrzenie utkwione było w ogniu, gdzie sosnowe szczapy pożerały powoli płomienie. Zapach żywicy, słodkiego aromatu piernikowych ciastek i dekorowanych pomarańczy nadzianych goździkami, mieszał się tworząc cudowną kompozycję.
Cisza, jaka teraz zapanowała nie była z tych krępujących, lecz raczej tych miłych, spokojnych. Obaj mężczyźni nie mieli nic przeciwko. Po prostu napawali się nią w swojej obecności. Każdy na swój samotny sposób, obok tego drugiego.

Koniec.

Piosenki przerobione z tych oryginałów:
*George Michael - Last Christmas
**Christmas - Eagles Please Come Home for Christmas

A skoro już ma fazę na komentowanie... Leniś szuka czegoś do komentowania, i widzi tekst Zil, a przy nim - brak odpowiedzi! Toż to skandal. Leniś postanawia to zmienić, bo tak być nie może.
Zacznijmy może od tego:
Musiałby być ślepy, gdyby nie zauważał uwagi jaką od kilku ostatnich miesięcy poświęcał mu Potter.
Przed jaką przecinek.
Zil, tekst znów nie jest dosłowny. Mnóstwo niedopowiedzenia, ale to świetnie. Niby mamy spędzanie czasu wspólnie, święta z kimś, kogo się kocha, a tak naprawdę nie było nawet rozmowy. Kolejny raz stawiasz na uczucia, każąc czytelnikowi samemu je wykryć, i właśnie to w tym tekście mnie oczarowało - że nic nie było podane na tacy. Kazałaś wsłuchać się w brzmienie słów i odnaleźć ich drugie znaczenie.
Po prostu mistrzostwo.
Weny.
Leeni

Szkoła póki co się skończyła i się nudzę, więc może skomentuję jakiś tekst lub dwa.
Nie wiem czy już ci to pisałam pod jakimś tekstem, ale nie mogę uwierzyć jak można mieć tak ogromną wyobraźnię, żeby wymyślał tyle dobrych tekstów. Pozazdrościć po prostu. ;P
Harry poeta (mimo że pierwsza piosenka raczej nie jest mocno zmieniona, drugiej nie znam)... Teraz Snape mu nie zarzuci, że nie jest elokwentny. Razz